مواد غذایی بیماری فلج معده
مصرف مواد غذایی زیر به این بیماران توصیه می‌شود:
نان، غلات، کراکرها، گوشتهای پوره شده یا چرخ شده (تا جای ممکن بدون چربی تهیه شود)،
سبزیجات و میوه‌های پخته، له شده و مخلوط شده (با هم زن)، آب میوه‌ها، نوشیدنی‌ها،
آش و سوپ (درصورتی که کم چرب، کم ادویه و کم حبوبات تهیه شود.)
و محصولات شیر مثل فرنی (در صورت تحمل شدن).
مصرف مایعات همراه وعده غذایی و صاف نشستن یا ایستادن (عدم قرار گیری بدن به صورت خوابیده یا دراز کش)،
به مدت یک تا دو ساعت پس از هر وعده می‌تواند در تخلیه‌ی غذا از معده کمک کننده باشد.
این بیماران باید از مصرف داروهایی که منجر به تأخیر تخلیه‌ی معده می‌شوند اجتناب کنند.
از جمله‌ی این داروها می‌توان به داروهای خواب آور کاهنده‌ی درد، آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم (مانند شربت معده)،
داروهای آنتی کولینرژیک و ترکیبات فیبری حجیم کننده اشاره کرد.
انواع مکمل‌های روزانه مولتی ویتامین – مینرال در صورت کافی نبودن دریافت‌های غذایی می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند.
اگر توصیه‌های فوق مؤثر نبود به بیماران توصیه می‌شود تا بخش عمده غذای خورد را بصورت نیمه جامد یا مایع مثل غذاهای پوره شده یا سوپ تهیه کنند.
تخلیه‌ی معده از مایعات در بیماران مبتلا به گاستروپارازی معمولاً طبیعی است.
نوشیدنی‌های حاوی کالری مثل نوشیدنی‌های پرکربوهیدرات (بدون گاز، مثل آب میوه‌های طبیعی) می‌توانند کالری و کربوهیدرات بیمار را تأمین کنند
و بهتر از آب خالی هستند.
درصورتی که فرد مبتلا به دیابت یا افزایش چربی خون نباشد،
برخی انتخاب‌ها در رژیم غذایی او می‌تواند شامل شیر، محصولات صبحانه فوری، میلک شیک‌ها، ماست، پودینگ‌ها، کاسترد و موارد این چنینی باشد.
برای تأمین نیازهای تغذیه‌ای بیمار لازم است تا غذاهای بیمار با مکمل‌های مایع غذایی که بصورت تجاری تهیه می‌شوند غنی شود.
مواد غذایی بیماری فلج معده
برای این کار حتی می‌توان از غذاهای کودک که بصورت تجاری تهیه می‌شوند نیز استفاده کرد.
در این رژیم بیماران می‌توانند غذاهای خود را با همزن به خوبی مخلوط کنند،
و برای نرم‌تر شدن غذاهای مخلوط شده به آن مایعاتی همچون شیر, آبمیوه, آب و آب گوشت اضافه کنند.
چنانچه گاستروپارازی در اثر دیابت ایجاد شده باشد، مهم‌ترین هدف باید رسیدن به سطوح قند خون مطلوب یا حفظ آن باشد.
این کار با پیگیری مداوم میزان قندخون و تنظیم مقدار انسولین در بیماران دیابتی اتفاق می‌افتد.
تنظیم و کنترل قند خون به تخلیه‌ی مناسب معده کمک خواهد کرد.
چنانچه قندخون ناشتای شما در مسیر افزایش مداوم به بالای ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر است، پزشک معالج خود را برای کنترل آن مطلع سازید.
وجود گاستروپارازی به این معناست که غذا در بدن شما به آرامی و در مدت زمان غیرقابل پیش بینی جذب می‌شود.
لذا این امر می‌تواند نوسانات قندخون را بیشتر کند. پس کنترل سفت و سخت قندخون برای شما بسیار اهمیت دارد.
اگر شما انسولین دریافت می‌کنید ممکن است،
نیاز به تنظیم تزیق دوزهای انسولین قبل و بعد از وعده‌ها و نیز تزریق آن به بخش‌هایی از بدن باشد که جذب از آنجا آهسته‌تر صورت می‌گیرد (مثل ران).
همچنین شما باید قند خون‌تان را بطور مکرر و مداوم بعد از هر وعده‌ی غذایی کنترل کنید.
بیمارانی که دچار علائم مزمن گاستروپارازی هستند، ممکن است دچار دهیدراسیون و سوء تغذیه شوند.
لذا گاهی این بیماران به روش‌هایی کمکی برای دریافت غذا و مایعات نیاز دارند.
بعنوان مثال ورود مستقیم غذا به روده کوچک،
استفاده از تیوب‌های ژژونوستومی و بای پس معده از آن جمله‌اند.
در موارد شدید نیز تزریق مایعات و تغذیه‌ی وریدی انجام می‌گیرد.
در مجموع می‌توان گفت رعایت موارد و توصیه‌های تغذیه‌ای که عبارتند از مصرف وعده‌های غذایی مکرر ولی کم حجم و کم چرب،
در کنار جویدن بهتر غذا و عدم دراز کشیدن و چای نوشیدن بعد از غذا می‌تواند باعث تحمل بهتر این اختلال آزاردهنده‌ی گوارشی و مدیریت مناسب آن شود.
مطالب بیشتر:
- علائم سرطان معده چیست؟
- علائم عفونت معده و روده چیست؟
- زخم معده
- رفلاکس معده را جدی بگیرید
- زخم معده و علائم آن
بدون دیدگاه