ویروس

یک عامل عفونی زیر میکروسکوپی است که فقط در داخل سلولهای زنده موجود زنده تکثیر می شود.
این ها انواع مختلف زندگی را از حیوانات و گیاهان گرفته تا میکروارگانیسم ها از جمله باکتری ها و باستان آلوده می کنند.
از زمان مقاله دیمیتری ایوانوفسکی در سال ۱۸۹۲ در مورد توصیف پاتوژن غیر باکتریایی گیاهان توتون و عفونت گیاهان دخانیات و کشف این موزاییک توتون و تنباکو توسط مارتینوس بیجرینک در سال ۱۸۹۸ ،
بیش از ۶۰۰۰ گونه به طور مفصل شرح داده شده است از میلیون ها نوع ویروس ها در محیط.
تقریباً در هر اکوسیستم روی زمین یافت می شوند و بیشترین نوع موجود بیولوژیکی هستند.
مطالعه آنها ها به عنوان ویروس شناسی شناخته می شود ، یک فوق تخصص میکروبیولوژی است.

هنگام آلوده شدن ، یک سلول میزبان مجبور می شود به سرعت هزاران نسخه یکسان از نوع اصلی تولید کند.
وقتی داخل سلول آلوده یا در حال آلوده سازی سلول نباشیم ،
آنها به صورت ذرات مستقل وجود دارند که شامل:
(اول) ماده ژنتیکی ،
یعنی مولکول های طولانی DNA یا RNA که رمزگذاری ساختار پروتئین هایی که ویروس توسط آنها عمل می کند.
(ii) یک پوشش پروتئینی ، کپسید ، که ماده ژنتیکی را احاطه کرده و از آن محافظت می کند. و در بعضی موارد
(III) یک پاکت خارجی لیپیدها. اشکال این ذرات آنها از اشکال ساده مارپیچ و ایکوزاهدرال گرفته تا ساختارهای پیچیده تر است.
اکثر گونه های ویروسی بسیار کوچک دارند که با میکروسکوپ نوری دیده نمی شوند ،
زیرا اندازه آنها یک صدم بیشتر باکتری ها است.

ریشه ویروس ها

در تاریخ تکاملی زندگی نامشخص است: برخی ممکن است از پلاسمیدها شکل گرفته باشند،
تکه هایی از DNA که می توانند بین سلول ها حرکت کنند – در حالی که برخی دیگر از باکتری ها تکامل یافته اند.
در تکامل ، این ها وسیله مهم انتقال افقی ژن هستند ، که تنوع ژنتیکی را به روشی مشابه تولید مثل جنسی افزایش می دهد.

برخی از زیست شناسان آنها ها را نوعی زندگی می دانند ،
زیرا آنها مواد ژنتیکی را حمل می کنند ، تولید مثل می کنند و از طریق انتخاب طبیعی تکامل می یابند ،
اگرچه فاقد ویژگی های کلیدی مانند ساختار سلول هستند که به عنوان معیارهای ضروری برای زندگی در نظر گرفته می شوند.


از آنجا که آنها برخی از خصوصیات را دارند اما نه همه این ویژگی ها ،
ویروس ها به عنوان “ارگانیسم هایی در لبه زندگی” و به عنوان خودتکثیر کننده توصیف شده اند.

ویروس ها از بسیاری جهات منتشر می شوند.
یکی از راه های انتقال از طریق ارگانیسم های ناقل بیماری است که به عنوان ناقل شناخته می شوند:
به عنوان مثال ، آن ها اغلب توسط حشراتی که از شیره گیاه تغذیه می کنند ، از گیاهی به گیاه دیگر منتقل می شوند.
و آن ها در حیوانات توسط حشرات مکنده خون قابل حمل هستند. نوع های آنفلوانزا با سرفه و عطسه منتشر می شوند.
نورو ویروس و روتاویروس ، علل شایع ورم معده روده ای ،
از طریق مدفوع و دهان منتقل می شوند و از طریق تماس دستی به دهان یا در غذا یا آب منتقل می شوند.


دوز عفونی نورو ویروس مورد نیاز برای تولید عفونت در انسان کمتر از ۱۰۰ ذره است. HIV یکی از چندین آنها است،
که از طریق تماس جنسی و قرار گرفتن در معرض خون آلوده منتقل می شود.
به انواع سلول های میزبان که می تواند آلوده کند ، “دامنه میزبان” آن است.
این می تواند باریک باشد ، به این معنی که ان قادر به آلوده کردن تعداد کمی از گونه ها یا گسترده است ،
به این معنی که قادر به آلوده کردن بسیاری از گونه ها است.

عفونت ها در حیوانات پاسخ ایمنی بدن را تحریک می کنند،
که معمولاً ویروس آلوده کننده را از بین می برد. پاسخ های ایمنی همچنین می توانند توسط واکسن هایی تولید شوند،
که مصونیت اکتسابی مصنوعی را به عفونت خاص اعطا می کنند.
برخی از آن ها ، از جمله ویروس هایی که باعث ایدز ، عفونت HPV و هپاتیت می شوند ،
از این پاسخ های ایمنی فرار کرده و منجر به عفونت های مزمن می شوند. چندین داروی ضد ویروسی تولید شده است.

۵/۵ - (۱ امتیاز)

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سه × 4 =