سندروم خستگی مزمن
می‌تواند از نشانه‌های بیماری‌های مختلفی مانند عفونت‌ها یا اختلالات روانی باشد.
در حالت کلی اگر این نشانه‌ها در بدن تداوم داشت و یا خستگی بیش از حد بود، مراجعه به پزشک الزامی است.
همانطور که پیشتر نیز اشاره شد، دانشمندان به دلیل اصلی این سندرم پی‌نبرده‌اند و عوامل ژنتیکی و مادرزادی را در آن دخیل می‌دانند.
برخی از عواملی که تا به امروز روی آنها تحقیق شده به شرح زیر است:
۱- عفونت‌های ویروسی: دیده شده که برخی افراد پس از ابتلا به یک عفونت ویروسی،
دچار اختلال خستگی مزمن گشته‌اند و این خود برای دانشمندان جای پرسشی را باقی گذاشته است.
ویروس اپشتین بار، ویروس تبخال۶ و ویروس لوسمی موش که همگی از موارد مشکوک ابتلا به این اختلال می‌باشند،
و هنوز نتیجه‌گیری قطعی پیرامون آنها نشده است.
۲- مشکلات سیستم ایمنی بدن:به نظر میرسد که سیستم ایمنی بدن افرادی که گرفتار این اختلال می‌گردند
بتدریج دچار تحلیل گشته و رو به ضعیف شدن می‌رود.
همین عارضه نیز جای ابهام دارد که آیا دلیل کافی برای تشخیص خستگی مزمن است یا خیر .
۳- برهم خوردن توازن هورمونی: افرادی که از این اختلال رنج می‌برند،
گاهی اوقات با میزان غیرعادی ترشح هورمون‌های هیپوتالاموس، هیپوفیز یا آدرنالین در خون روبرو می‌گردند.
اما این اختلالات هورمونی نیز همانند دیگر عوارض یاد شده همچنان ناشناخته باقی‌مانده اند.
عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به خستگی مزمن:
۱-سن : اختلال خستگی مزمن در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ از زندگی این احتمال بیشتر از هر زمان دیگری است.
۲-جنسیت : مطابق با آمار دریافتی، این اختلال در خانم‌ها بیشتر از آقایان رخ می‌دهد.
هرچند به این داده‌ها نمی‌توان بسنده کرد زیرا ممکن است میزان مراجعه خانم‌ها به پزشکان با این اختلال بیش از آقایان باشد.
۳-اضطراب : عدم مدیریت صحیح استرس و اضطراب، به گسترش اختلال خستگی مزمن کمک می‌کند.
از دیگر عوارضی که ممکن است در این اختلال رخ دهد می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
افسردگی
انزوا
وجود محدودیت‌ها در سبک زندگی
غیبت بیش از حد در محل کار
مطالب بیشتر:
بدون دیدگاه