کیست موکوسی
کیسه های کوچک و پرشده از مایعی هستند که ممکن است در دهان ، بر روی انگشتان دست یا پا توسعه یابند.
این موارد معمولا بی خطرند اما می توانند ازاردهنده باشند و البته گزینه های متعددی برای از بین بردن آن ها وجود دارد.
کیست موکوسی روی لثه
این نوع کیست دو نوع اصلی دارد:
کیست موکوسی دهانی:
این نوع کیست در دهان توسعه پیدا می کند.
آن ها در نزدیکی دهانه غده های بزاقی تولید می شوند و اغلب بر روی لب یا کف دهان نیز دیده می شوند.
کیستی که بر روی کف دهان ایجاد می شود را رانولا می گویند.
کیستی که بر روی لثه ها ایجاد می شود اپولیس نام دارد. آن ها ممکن است در هر جایی از دهان دیده شوند.
کیست موکوسی دهانی در افرادی که زیر ۳۰ سال هستند شایع تر است.
کیست موکوسی روی انگشت
کیست موکوسی دیجیتال:
کیست های موکسی می توانند در نواحی مختلفی از بدن توسعه پیدا کنند.
کیست های دیجیتال به عنوان کیسه های سفتی در نزدیکی مفاصل انگشت دست یا پا دیده می شوند.
این نوع کیست به عنوان ضایعاتی از مفاصل شکل می گیرند.
ممکن است چنین مواردی از مفاصل دور باشند و در نزدیکی پایه انگشتان دست یا پا نیز شکل گیرند.
کیست های موکسی دیجیتال در افراد کهنسال به خصوص افرادی که بیش از ۷۰ سال سن دارند دیده می شود.
علت کیست موکوسی:
کیست های موکوسی دهانی اغلب به خاطر آسیب به لب ها یا قسمت های داخلی دهان تشکیل می شوند.
رایج ترین علت بروز چنین شرایطی عبارت است از:
گاز گرفتن لب
مکش لب
پیرسینگ
ضایعات غیر طبیعی دندان
کیست های موکوسی دهانی که بر روی کف دهان توسعه پیدا می کنند بیشتر به خاطر انسداد غدد بزاقی زیر زبان تشکیل می شوند.
هنوز معلوم نیست چه چیزی باعث ایجاد کیست دیجیتال می گردد.
مایع در مفاصل انگشت دست یا پا ممکن است از طریق سوراخ های کوچکی فرار کند.
این موضوع باعث تورم پوست و ایجاد کیست می شود. این سوراخ های کوچک ممکن است به خاطر پیری هم تشکیل شوند.
کیست موکوسی
نشانه های کیست موکوسی:
کیست های موکوسی کیسه های کوچکی هستند که در برگیرنده مایع شفافی می باشند.
آن ها معمولا نرم‌اند یا ظاهر درخشانی دارند و رنگشان آبی- صورتی است.
این کیست ها می توانند اندازه متفاوتی داشته باشند اما معمولا عرض آن ها ۵ الی ۸ میلی متر است.
کیست های موکوسی معمولا به جز نشانه های خود کیست نشانه دیگری ندارند.
آن ها می توانند ازاردهنده باشند اما معمولا دردی ایجاد نمی کنند.
کیست های دهانی بزرگ ممکن است با جویدن یا صحبت کردن تداخل ایجاد نماید.
همچنین این کیست‌ها ممکن است بترکند و این موضوع باعث نشت مایع شده و خطر عفونت را افزایش می دهد.
تشخیص:
تشخیص کیست های موکوسی آسان است. پزشک می تواند این کیست را از طریق معاینه جسمی مناطق مدنظر تشخیص دهد.
در برخی از موارد برای تایید تشخیص ممکن است پزشک، بافت برداری (بیوپسی) را پیشنهاد کند.
این فرایند در برگیرنده برداشتن نمونه کوچکی از پوست و بررسی آن در آزمایشگاه است.
تجزیه و تحلیل این نمونه به تایید حاد بودن شرایط موجود همچون سرطان یا سایر ضایعات هم کمک می کند.
سایر تست هایی که در این شرایط به کار می رود شامل سونوگرافی و سی تی اسکن است.
درمان کیست موکوسی:
در بیشتر موارد، کیست خود به خود بهبود پیدا می کند و نیازی به درمان نخواهد داشت،
نباید به کیست دست بزنید یا آن را بترکانید، این کار باعث باز شدن زخم می شود و می تواند شروع به عفونت کند.
با گذشت زمان کیست خودش می ترکد و می تواند درمان شود. پاکسازی گاه به گاه کیست با آب نمک می تواند از بروز عفونت پیشگیری نماید.
افرادی که با کیست موکوسی دست و پنجه نرم می کنند باید از گاز گرفتن یا مکش لب یا لب داخلی پرهیز کنند زیرا اینکار شرایط را بدتر می کند،
اگر کیست ناراحتی زیادی ایجاد کرد یا بیش از چند هفته طول کشید باید به پزشک مراجعه شود.
پزشک یا دندانپزشک می تواند از سوزن استریل برای ترکاندن کیست استفاده کند. برای برداشتن این کیست می توان از موارد زیر کمک گرفت:
درمان با لیزر: کیست را می توان به کمک لیزر از روی پوست جدا کرد.
کریوتراپی: با منجمد کردن کیست می توان آن را برداشت.
جراحی: در موارد حادتر، می توان کیست را به کمک جراحی برداشت. غده ای که باعث ایجاد کیست می شود نیز برداشته می شود. جراحی برای کیست هایی که چندین بار عود کرده اند رایج تر است.
برداشتن کیست های موکوسی معمولا فرآیند امنی است. در موارد نادر، نواحی احاطه کننده ممکن است در طول فرایند آسیب ببیند.
مطالب بیشتر:
- آزمایش پروستات
- گزروفتالمی چیست؟
- علائم بیماری ام اس چیست؟
- علائم عفونت واژن چیست؟
- علائم حساسیت دارویی چیست؟
بدون دیدگاه