رفتار رگ به رگ شدن

رفتار رگ به رگ شدن


رفتار رگ به رگ شدن

درمان اسپاینرها معمولاً شامل اقدامات محافظه کارانه جهت کاهش علائم و علائم اسپرین ها ،
جراحی برای ترمیم اشک شدید یا پارگی ،
و همچنین توانبخشی برای بازگرداندن عملکرد به مفصل آسیب دیده است.
اگرچه بیشتر رگ به رگ شدن را می توان بدون جراحی کنترل کرد ،
اما صدمات شدید ممکن است نیاز به پیوند تاندون یا ترمیم رباط بر اساس شرایط فرد داشته باشد.
میزان توانبخشی و زمان لازم برای بهبودی به شدت پیچ خوردگی بستگی دارد.

اقدامات محافظه کارانه

بسته به مکانیسم آسیب ، درگیری مفاصل و شدت آن ،
اکثر اسپرین ها را می توان با استفاده از اقدامات محافظه کارانه،
به دنبال مخفف RICE در ۲۴ ساعت اول پایداری از آسیب ، درمان کرد.
با این حال ، مهم است که تشخیص دهیم که بسته به آسیب و علائم خاص بیمار ،
باید اقدامات درمانی انجام شود. داروهای بدون نسخه مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی،
(NSAID) می توانند به تسکین درد کمک کنند و NSAID های موضعی،
می توانند به اندازه داروهای خوراکی موثر باشند.

کارها برای رگ به رگ شدن

محافظت: محل آسیب دیده باید محافظت شده و بی حرکت باشد ،
زیرا احتمال آسیب دیدگی مکرر در رباط های آسیب دیده وجود دارد.
استراحت: مفصل آسیب دیده باید بی حرکت باشد و وزن تحمل آن به حداقل برسد.
به عنوان مثال ، پیاده روی باید در موارد پیچ ​​خوردگی مچ پا محدود شود.

یخ: برای کاهش تورم و درد ، یخ باید بلافاصله روی اسپرین اعمال شود.
یخ را می توان ۳-۴ بار در روز و به مدت ۱۰–۱۵ دقیقه در یک نوبت یا تا زمانی که تورم فروکش کرد ، استفاده کرد و می توان آن را با یک بسته بندی برای پشتیبانی ترکیب کرد.
از یخ می توان برای بی حس شدن درد نیز استفاده کرد،
اما باید فقط برای مدت کوتاهی (کمتر از بیست دقیقه) برای این منظور استفاده شود.
قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در یخ می تواند،
جریان خون به ناحیه آسیب دیده را کاهش داده و روند بهبود را کندتر کند.

فشرده سازی: برای بی حرکتی رگ به رگ شدن و ایجاد پشتیبانی باید از پانسمان ،
باند یا بسته بندی استفاده شود. هنگام بسته بندی آسیب ،
باید فشار بیشتری به انتهای دیستال آسیب وارد شود و در جهت قلب کاهش یابد.
این به گردش خون از اندامهای قلب کمک می کند.
مدیریت دقیق تورم از طریق درمان فشرده سازی سرما،
برای جلوگیری از تجمع بیشتر مایعات در ناحیه رگ به رگ شدن ،
در روند بهبود بسیار مهم است. با این حال ، فشرده سازی نباید مانع گردش اندام شود.

ارتفاع: بالا نگه داشتن مفصل پیچ خورده (نسبت به بقیه قسمت های بدن)،
می تواند تورم را به حداقل برساند.
سایر روشهای درمانی غیر عملی از جمله دستگاه حرکت مداوم منفعل،
(حرکت مفصل بدون فشار بیمار) و کرایوکف
(نوع کمپرس سرد که به طور مشابه با فشار فشار خون فعال می شود)
در کاهش تورم و بهبود دامنه حرکت مؤثر هستند.

توانبخشی عملکردی

مولفه های یک برنامه توان بخشی موثر برای همه آسیب های پیچ خوردگی،
شامل افزایش دامنه حرکتی مفصل آسیب دیده و تمرینات تقویت عضلانی پیشرونده است.
نشان داده شده است که پس از انجام اقدامات محافظه کارانه برای کاهش تورم و درد ،
تحرک اندام در عرض ۴۸-۷۲ ساعت پس از آسیب باعث بهبودی با تحریک فاکتورهای رشد،
در بافت اسکلتی عضلانی مرتبط با تقسیم سلولی و بازسازی ماتریس می شود.

بی حرکتی طولانی مدت می تواند باعث بهبودی پیچ خوردگی شود ،
زیرا معمولاً منجر به آتروفی و ​​ضعف عضلات می شود.
اگرچه بی حرکتی طولانی مدت می تواند تأثیر منفی در بهبودی داشته باشد ،
یک مطالعه در سال ۱۹۹۶ نشان می دهد ،
که استفاده از مهاربند می تواند با کاهش درد و ایجاد ثبات در آسیب باعث بهبودی شود،
تا از آسیب بیشتر رباط یا آسیب مجدد جلوگیری کند. هنگام استفاده از بریس ،
لازم است از جریان کافی خون به انتها اطمینان حاصل شود. 
درنهایت ، هدف از توانبخشی عملکردی بازگشت بیمار به فعالیتهای کامل روزانه،
و در عین حال کاهش خطر جراحات مجدد است.


۵/۵ - (۱ امتیاز)

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

5 × سه =