آزمایش پانکراس
معاینه جسمی: با فشار دادن روی شکم ، ممکن است پزشک توده ها یا درد شکم را بررسی کند.
او همچنین می تواند به دنبال علائم دیگر بیماری لوزالمعده باشد.
درد لوزالمعده اغلب به پشت تابیده می شود.
اسکن توموگرافی کامپیوتری: یک اسکنر CT چندین پرتوی ایکس را می گیرد،
و یک رایانه تصاویر مفصلی از پانکراس و شکم ایجاد می کند.
برای بهبود تصاویر ، ممکن است رنگ کنتراست به رگهای شما تزریق شود.
تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI):
امواج مغناطیسی تصاویر بسیار مفصلی از شکم ایجاد می کنند.
کولانیوپانکراتوگرافی تشدید مغناطیسی (MRCP) یک MRI است،
که بر روی لوزالمعده ، کبد و دستگاه صفرا متمرکز است.
آزمایش پانکراس
کولانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی (ERCP):
با استفاده از دوربین روی یک لوله انعطاف پذیر که از دهان به روده پیش می رود ،
پزشک می تواند به ناحیه لوزالمعده دسترسی پیدا کند.
از ابزارهای جراحی ریز می توان برای تشخیص و درمان برخی از بیماری های لوزالمعده استفاده کرد.
بیوپسی لوزالمعده: یا با استفاده از یک سوزن از طریق پوست یا یک عمل جراحی ،
یک قطعه کوچک از بافت پانکراس برداشته می شود تا به دنبال سرطان یا شرایط دیگر باشید.
سونوگرافی آندوسکوپی: یک کاوشگر روی شکم قرار می گیرد،
و امواج صوتی بی ضرر با بازتاب کردن لوزالمعده و سایر اندام ها ، تصاویر ایجاد می کنند.
آمیلاز و لیپاز: آزمایش خون نشان می دهد که سطح بالای این آنزیم های لوزالمعده افزایش یافته است ،
می تواند پانکراتیت را نشان دهد.
تست کلرید عرق: یک جریان الکتریکی بدون درد پوست را به سمت عرق کردن تحریک می کند،
و کلرید موجود در تعریق اندازه گیری می شود.
افراد مبتلا به فیبروز کیستیک اغلب دارای کلرید عرق بالایی هستند.
آزمایش ژنتیک: بسیاری از جهش های مختلف یک ژن واحد می توانند باعث ایجاد فیبروز کیستیک شوند.
آزمایش ژنتیکی می تواند در تشخیص اینکه فرد بالغ ناقل عفونی است،
یا کودکی به فیبروز کیستیک مبتلا می شود کمک کند.
مطالب بیشتر:
بدون دیدگاه