انسداد ریوی مزمن
بیماری مزمن انسدادی ریه یا بیماری مزمن انسدادی شُش که به بیماری مزمن انسدادی مسیر هوایی نیز معروف است، نوعی از بیماری انسدادی ریوی است که به دلیل محدود بودن علامت مسیر هوایی به صورت مزمن شناسایی می‌شود. این بیماری به مرور زمان بدتر می‌شود. اصلی‌ترین نشانه‌های این بیماری شامل مواردی همچون تنگی نفس، سرفه و ایجاد خلط سینه است. بیشتر افرادی که “”برونشیت مزمن”” دارند، به انسداد ریوی مزمن یا COPD مبتلا می‌شوند.
یکی از معمول‌ترین عامل ایجاد این بیماری استعمال دخانیات است، البته عوامل دیگری همچون آلودگی هوا و وراثت نیز نقش کمتری در ایجاد آن دارند. در کشورهای در حال توسعه، یکی از منابع اصلی آلودگی هوا، آتش‌های خوراک‌پزی و بخاری‌هایی است که تهویهٔ مناسبی ندارند. در صورتی که افراد به صورت مداوم در معرض عوامل تحریک‌کننده گفته شده باشند، ریه‌های آنها دچار التهاب و واکنش همراه با آماس می‌شود که ناشی از تنگ شدن مسیرهای هوایی کوچک و بافت ریوی موسوم به آمفیزم است. تشخیص این بیماری بر اساس تنگی نفس صورت می‌گیرد و میزان آن با آزمایش های عملکرد ریه اندازه‌گیری می‌شود. بر خلاف بیماری آسم، تنگی نفس در این بیماری با استفاده از دارو کاهش نخواهد یافت.
انسداد ریوی مزمن
- امکان دارد علایم تا سنین میانسالی ظاهر نشوند، با این که عقیده بر این است که بیماری از همان اوایل دوران بزرگسالی آغاز می‌شود.
- سرفه مکرر یا حملات سرفه قطاری که معمولاً خلط‌دار است.
- تنگی نفس که طی چندین سال بر شدت آن افزوده می‌شود.
- وجود خلطی که ضخیم است و به سختی می‌توان آن را خارج کرد. رنگ و خصوصیات خلط برحسب این که عفونت وجود داشته باشد یا نه، متغیر است.
- آمفیزم: غالباً در مراحل اولیه علامتی وجود ندارد.
- گاهی بروز عفونت‌های مکرر در ریه‌ها یا لوله‌های نایژه‌ای
- خس خس یا سرفه در حد کم
- خلط در حد خیلی کم
- کاهش وزن
علل
- آسیب به ریه‌ها به علت التهاب و تحریک نایژه‌ای ناشی از:
- کمبود آنتی‌تریپسین (یک آمفیزم ارثی)
- شاید عفونت ویروسی
- مواجهه شغلی با مواد تحریک‌کننده (مثلاً در مورد آتش‌نشانان)
- سیگار کشیدن
- آلودگی هوا
بدون دیدگاه