داروهایی که دندان‌ها را خراب می‌کنند!

خراب شدن دندان

داروهای تجویزی می‌توانند نتیجه فوق‌العاده مثبتی برای مشکلات آزاردهنده مانند انواع آلرژی‌ها و فشار خون بالا داشته باشند، اما آیا تا کنون به این فکر کرده‌اید که همین داروها می‌توانند سلامت دندان‌های شما را به خطر بیندازند؟

یکی از مطالعات اخیر، در همین زمینه نشان می‌دهد که وجود ارتباط بین مصرف داروهای مختلف و افزایش خطر ابتلا به مشکلات دهان و دندان، امکان‌پذیر است. گزارشی از این مطالعه در Journal of the American Geriatrics Society منتشر شده است.

محققان می‌گویند عارضه جانبی شایعی که در اثر استفاده از داروهای تجویزی و غیرتجویزی نمایان می‌شود، خشکی دهان است.

در این حالت، بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن دهان وجود ندارد و همین روند، خطر ابتلا به عفونت‌های دهانی و پوسیدگی دندان‌ها را به‌طور قابل توجهی، افزایش می‌دهد.

دلیلش هم این است که اگر دهان خشک باشد، باکتری‌ها مانند همیشه از دهان خارج نمی‌شوند.

داروهایی که باعث خشکی دهان می شوند

_ داروهای مورد استفاده در درمان بی‌اختیاری ادراری.
_ داروهای مورد استفاده در درمان افسردگی.
_ داروهای مورد استفاده در درمان بی‌خوابی.
_ داروهای مورد استفاده در درمان اختلال اضطرابی.
_ داروهای مورد استفاده در درمان فشار خون بالا.

ادوین تان مسئول مطالعه و از اعضای Aging Research Center در استکهلم، می‌گوید که سالمندان به‌طور خاص در معرض خطر قرار دارند، چون آنان بیشتر از انواع داروها استفاده می‌کنند و معمولا مجبور می‌شوند که سراغ داروهای مخصوص بی‌اختیاری ادراری بروند.

به‌گفته دکتر تان،‌ خشکی دهان فقط خطر ابتلا به پوسیدگی دندان‌ها را بیشتر نمی‌کند، بلکه می‌تواند وضعیت تغذیه‌ای افراد را هم تحت تاثیر قرار بدهد. در واقع، خشکی دهان در فرآیند جویدن و بلعیدن اختلال ایجاد می‌کند و حتی باعث می‌شود که بعضی از افراد در این شرایط واقعا کمتر از دیگران غذا بخورند.

هارولد کاتز دندان‌پزشک و موسس California Breath Clinics، می‌گوید که این مشکل به نحوه اثرگذاری داروهای مختلف بر غدد بزاقی دهان بستگی دارد. البته این مکانیسم می‌تواند در هر دارویی با داروی دیگر متفاوت باشد. این دندان‌پزشک می‌گوید که برای محافظت از دندان‌ها لزومی ندارد که داروهای ضروری خودتان را مصرف نکنید.
کاهش خشکی دهان ناشی از مصرف داروها

_ استفاده نکردن از دهان‌شویه‌های مبتنی بر الکل.
_ استفاده از خمیردندان‌هایی که حاوی لوریل سولفات سدیم نیستند.
_ نوشیدن آب به مقدار زیاد.