پیوند کلیه
ممنوعیت پیوند کلیه برای افراد خاص
جراحی پیوند کلیه برای گروهی از افراد ممنوعیت دارد.
افراد مبتلا به سرطان منتشر در کل بدن عفونت وسیع و فعال و بیماری های زمینه ای قلب و کبد جزو این بیماران هستند.
درواقع، بدن فرد باید توانایی تحمل این جراحی بزرگ را داشته باشد
و از طرف دیگر با مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی دچار مشکل نشود.
از آنجایی که کلیه اهدایی یک جسم خارجی برای بدن محسوب می شود،
سیستم ایمنی سعی کند آن را از بدن دفع کند،
بنابراین لازم است این بیماران پس از جراحی پیوند برای همیشه از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده کنند.
حال اگر فرد د چار بیماری سرطان، عفونت و… باشد، با مصرف داروهای سرکوبگر ایمنی دچار پیشرفت این بیماری ها می شود.
بنابراین داوطلب مناسبی برای عمل پیوند نیست.
مبتلایان به بیماری ایدز نمی توانند تحت عمل جراحی پیوند قرار بگیرند.
این افراد خود دچار ضعف سیستم ایمنی هستند و از داروهای تقویت ایمنی استفاده می کنند،
بنابراین نمی توان برای آنها از داروهای سرکوبگر ایمنی استفاده کرد.
شرایط لازم برای گیرندگان کلیه
افرادی که داوطلب جراحی پیوند کلیه می شوند باید از لحاظ سلامت سایر ارگان های بدن در وضعیت مناسبی قرار داشته باشند.
بعضی ها معتقد هستند افراد مسن نباید این جراحی را انجام دهند، اما برخی منابع این عمل را در هر سنی مجاز اعلام کرده اند،
البته به شرطی که بدن بیمار سالم و قادر به تحمل عمل باشد.
افراد گیرنده کلیه باید از لحاظ وجود بیماری سرطان در کل بدن بررسی شوند تا با تجویز داروهای سرکوبگر ایمنی دچار رشد بیماری نشوند.
برای مثال خانم ها قبل از عمل پیوند حتما باید از لحاظ سلامت گردن رحم یا سرویکس و پستان ها بررسی شوند.
علاوه بر اینها، گروه خونی و فاکتورها و آنتی ژن های خون باید مشخص شود تا بتوان از قرابت یا سازگاری با فرد دهنده اطمینان حاصل کرد.
شرایط لازم برای اهداکنندگان کلیه
فردی که قصد اهدای کلیه دارد نباید دچار بیماری های زمینه ای
مثل دیابت، فشار خون بالا، سنگ کلیه، بیماری های خودایمنی، قلبی و کبدی باشد زیرا ممکن است در آینده به کلیه خود نیاز پیدا کند.
حتی اگر کلیه او در زمان حال سالم باشد نباید آن را اهدا کند،
اما اگر فرد کاملا سالم باشد و داوطلب اهدای کلیه شود
باید حتما قبل از عمل از عروق کلیه آنژیوگرافی یا سی تی آنژیوگرافی انجام دهد تا مشخص شود
کلیه کدام سمت از لحاظ آناتومی برای اهدا و پیوند مناسب تر است.
درباره پیوند کلیه
دریافت کلیه از فرد زنده یا بیمار مرگ مغزی
کلیه اهدایی در دو حالت برای فرد گیرنده فراهم می شود.
از فرد زنده یا فردی که به هر دلیلی دچار مرگ مغزی شده است.
مشخصات خونی افرادی که داوطلب جراحی پیوند هستند توسط انجمن پیوند کلیه در فهرست پیوند قرار داده می شود.
سپس با فراهم شدن کلیه اهدایی، شرایط خونی آن با تمام افراد داوطلب در فهرست انتظار سنجیده می شود.
در کشورهایی مثل آمریکا گاهی حتی ۲ سال می کشد تا کلیه مناسب برای بیمار پیدا شود
زیرا کلیه های اهدایی اغلب از طرف افراد خانواده یا افراد با مگر مغزی اهدا می شوند،
اما خوشبختانه صف انتظار در ایران کوتاه تر است زیرا تعداد افراد اهداکننده زنده بیشتر است.
مراحل جراحی پیوند کلیه
با تقسیم بندی تنه به ۳ قسمت سینه، شکم
و لگن می توان گفت کلیه ها در قسمت انتهایی و پایین شکم (به سمت پشت) قرار گرفته اند.
در جراحی پیوند کلیه معمولا کلیه خود فرد از بدن خارج نمی شود،
بلکه کلیه اهدایی به آن پیوند زده می شود، مگر اینکه کلیه نارسا، پلی کیستیک و اندازه آن بزرگ شده باشد.
درواقع، اگر کلیه افزایش اندازه پیدا کرده و باعث ایجاد فشار داخل لگن شده باشد،
جای زیادی برای کلیه اهدایی باقی نمی گذارد و باید از بدن خارج شود.
در هر صورت، کلیه اهدایی معمولا داخل شکم و در قسمت قدامی آن قرار داده می شود.
برش این جراحی معمولا به صورت مایل در سمت راست شکم ایجاد می شود.
فرد پس از جراحی تا ۲ روز تحت مراقبت های ویژه در بخش پیوند باقی می ماند.
سپس با توجه به نظر جراح و سیر بهبود ممکن است ۱ تا ۲ هفته در اتاق ایزوله بخش پیوند نگهداری شود.
مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی باید بعد از عمل آغاز شود
زیرا سیستم ایمنی بدن در همان ساعت های اولیه پس از پیوند نسبت به پس زدن کلیه دریافتی اقدام می کند.
این داروها با پایین آوردن سطح ایمنی بدن باعث می شوند کلیه به عنوان یکی از اعضای بدن پذیرفته شود.
مصرف داروهای سرکوبگر ایمنی باید برای همیشه ادامه یابد، فقط ممکن است طی زمان از میزان دوز آنها کاسته شود.
مراقبت های پس از عمل
پس از جراحی پیوند، فرد باید تحت نظر متخصص تغذیه قرار بگیرد و مصرف گوشت قرمز و نمک را کاهش دهد.
همچنین باید ۶ تا ۷ هفته بعد از عمل از بلند کردن اشیای سنگین تر از ۵ کیلوگرم خودداری کند تا زخم دیواره شکم بهبود یابد.
ورزش نیز طی این مدت فقط باید در حد پیاده روی باشد.
ضربه به شکم، ورزش های شدید و بلند کردن اشیای سنگین در دوران نقاهت همگی فرد را در معرض خطر پارگی دیواره شکم قرار می دهند.
فعالیت های طبیعی و زندگی عادی را می توان از ۲ ماه بعد از عمل آغاز کرد.
مطالب بیشتر:
بدون دیدگاه