عفونت استخوان
عفونت استخوان در هر دو جنس و همه سنین دیده می‌شود، ولی در کودکان در دوره رشد سریع (۵ تا ۱۴ سالگی)، به خصوص در جنس مذکر شایع‌تر است.
اقدام فوری برای درمان هر گونه عفونت باکتریایی جهت پیشگیری از گسترش آن به استخوان‌ها یا سایر نواحی بدن لازم است.
علائم بیماری
- تب گاهی تنها علامت بیماری است.
- درد، تورم، قرمزی، گرمی و احساس درد با لمس استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حرکت دادن مفصل مجاور آن.
مفاصل مجاور ناحیه مبتلا نیز ممکن است دچار قرمزی، گرمی و تورم شوند. - در کودکانی که هنوز قادر به حرف زدن نیستند، وجود درد ممکن است خود را به صورت امتناع از حرکت دادن اندام فوقانی یا تحتانی
، خودداری از راه رفتن، لنگیدن هنگام راه رفتن یا جیغ زدن هنگام لمس یا حرکت دادن عضو مبتلا، نشان دهد. - خروج چرک از طریق آبسه پوستی، بدون تب یا درد شدید (تنها در موارد استئومیلیت مزمن)
- احساس ناخوشی عمومی
علت این بیماری اغلب عفونت استافیلوکوکی (نوعی باکتری) است، ولی سایر باکتری‌ها نیز می‌توانند عامل آن باشند.
باکتری ممکن است از راه‌های زیر و از طریق جریان خون به سمت استخوان گسترش یابد:
علل بیماری
- شکستگی پا یا سایر صدمات بدنی
- کورک، کفگیرک یا هر گونه ضایعه پوستی
- عفونت گوش میانی
- پنومونی (ذات الریه)
تشخیص
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون، کشت خون برای شناسایی باکتری،
اسکن رادیونوکلئید استخوان، سی تی اسکن یا ام آر آی استخوان باشد.
استاندارد طلایی تشخیص، بیوپسی استخوان و جداسازی میکروارگانیسم از محیط کشت،
و وجود سلول‌های التهابی و تخریب کننده استخوان در بررسی بافت شناسی است،
اما معمولاً تشخیص استئومیلیت بر اساس یافته‌های بالینی همراه با نتایج حاصل از مطالعات تصویری و تست های آزمایشگاهی
مانند شمارش گلبول‌های سفید خون، سرعت رسوب اریتروسیت ها (ESR) و پروتئین واکنش دهنده C (CRP) صورت می‌گیرد.
در صورت مشاهده علائم بیماری به پزشک مراجعه کنید.
مطالب بیشتر:
بدون دیدگاه