معرفی رشته علوم آزمایشگاهی


رشته ی علوم آزمایشگاهی
 یکی از شاخه های علوم پزشکی است.
این رشته از جمله رشته هایی است که تاثیر بسزایی در بهداشت و کاهش هزینه های درمانی دارد.
جایگاه خاص این رشته در بین رشته های علوم پزشکی به دلیل نقش آن در تشخیص و درمان و پیشگیری و پیگیری بیماری های مختلف است.
سر و کار این رشته بیشتر با انالیز آزمایشگاهی خون و مایعات و بافت های بدن انسان است.
فارغ التحصیلان این رشته با آزمایش های مختلف بیوشیمیایی و هماتولوژی می توانند پزشک را در اتخاذ تشخیص درست وحتی در درمان یاری کنند.
متقاضیان این رشته باید توجه داشته باشند این رشته بیشتر با تشیص سر وکار دارد و برخورد با بیمار در این رشته وجود ندارد.

رشته ی علوم آزمایشگاهی در ابتدا تکنولوژی پزشکی نامیده می شد اما بعد به علوم آزمایشگاهی تغییر نام یافت.
تا سال ۱۳۷۲ در ایران تحصیل در این رشته به صورت دوره های چهارساله کارشناسی پیوسته بود.
اما از سال ۱۳۷۲ به صورت دو مقطع کاردانی و کارشناسی ناپیوسته در دانشگاه های علوم پزشکی ارایه میگردد.

دروس این رشته شباهت زیادی به دروس پایه در پزشکی دارند.
در مقطع کارشناسی پیوسته ۱۳۰ واحد دارد که ۱۶واحد آن کار آموزی در مراکز بالینی است.
در مقطع کارشناسی رشته ی علوم آزمایشگاهی دروس تحصیلی را میتوان به دو بخش دروس پایه و تخصصی تقسیم کرد:

  • دروس پایه که شامل: آناتومی، فیزیولوژی، بیوشیمی عمومی، شیمی عمومی، زیست شناسی، فیزیک کاربردی و عمومی است..
  • دروس تخصصی که شامل: انگل شناسی، قارچ شناسی، میکروب شناسی،
    باکتری شناسی، هماتولوژی، ویروس شناسی و ایمنی و سرم شناسی است.

متقاضیان این رشته باید این نکته را مد نظر داشته باشند که کار در رشته ی علوم آزمایشگاهی نیازمند مهارت عملی است.
با توجه به این که این رشته بیشتر با نمونه های بافتی و ادرار و مدفوع سروکار دارد.
باید توجه داشت که افرادی که نسبت به نمونههای ذکر شده حساس هستند در رابطه با این رشته دچار مشکل خواهند شد.
کار و تحصیل در این رشته به دلیل خطربالای آلودگی محیط آزمایشگاهها نیازمند توجه فروان است.

۵/۵ - (۱ امتیاز)

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

5 + 6 =