بیماریهای نقص ایمنی
کمبود ایمنی (یا کمبود ایمنی) وضعیتی است که توانایی سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با بیماری های عفونی و سرطان در معرض خطر قرار می گیرد یا به طور کامل وجود ندارد. اغلب موارد کمبود ایمنی به علت عوامل خارجی که بر سیستم ایمنی بدن بیمار اثر می گذارند (“ثانویه”) به دست می آیند. نمونه هایی از این عوامل بیرونی عبارتند از: عفونت HIV، شدت سن و عوامل محیطی، مانند تغذیه. [۱] در محدوده بالینی، سرکوب ایمنی توسط بعضی از داروها، مانند استروئید ها، می تواند یک اثر نامطلوب یا هدف مورد نظر درمان باشد. نمونه هایی از این استفاده در عمل جراحی پیوند عضو به عنوان اندازه گیری ضد رد و در بیماران مبتلا به سیستم ایمنی بیش از حد فعال است، به عنوان در بیماری های خود ایمنی. بعضی از افراد مبتلا به نقایص ذاتی در سیستم ایمنی بدن و یا کمبود ایمنی اولیه هستند. گفته می شود که فرد مبتلا به کمبود ایمنی از هر نوعی مبتلا به ایدز است. یک فرد مبتلا به ایمنی ممکن است به خصوص عفونت های عادی که می تواند بر همه افراد تاثیر بگذارد، به خصوص در معرض عفونت های فرصت طلب باشد. کمبود ایمنی همچنین کنترل ایمنی سرطان را کاهش می دهد، که در آن سیستم ایمنی بدن سلول های بدن را می کشد و نئوپلاستیک ها را می کشد.
کمبود ایمنی هومورال (از جمله کمبود یا اختلال B سلول) با نشانه ها یا علائم بسته به علت، اما به طور کلی نشانه های هیپوگاماگلوبولینمی (کاهش یک یا چند نوع آنتی بادی ها) را با ارائه های شامل عفونت های مکرر تنفسی ملایم و یا agammaglobulinemia فقدان تولید تمام یا بیشتر آنتی بادی که منجر به عفونت های مکرر شدید می شود و اغلب به علت مرگ آور است.
کمبود T سلولی، اغلب باعث اختلالات ثانویه مانند سندرم کمبود ایمنی (ایدز) می شود.
کمبود گرانولوسیت، از جمله کاهش تعداد گرانولوسیت ها (به نام گرانولوسیتوپنی یا، در صورت عدم وجود آن، آگورانولوسیتوز) از جمله گرانولوسیت های نوتروفیل (به نام نوتروپنی) نامیده می شود. کمبود گرانولوسیت همچنین شامل کاهش عملکرد گرانولوسیت های فردی مانند بیماری مزمن گرانولوماتوز می شود.
Asplenia، جایی که عملکرد طحال وجود ندارد
کمبود کامپوزیت جایی است که عملکرد سیستم مکمل کمبود دارد
در واقع، کمبود ایمنی اغلب بر اجزای متعدد تاثیر می گذارد، از جمله نمونه های قابل توجه از جمله کمبود شدید ترکیبی شدید (که اولیه است) و سندرم کمبود ایمنی بدست می آید (که ثانویه است).
بیماریهای نقص ایمنی
ابتدایی یا ثانویه
تفاوت بین نارسایی های سیستم ایمنی اولیه و ثانویه براساس آن، به ترتیب، این است که آیا علت در خود سیستم ایمنی ایجاد می شود یا به نوبه خود به دلیل کمبود یک مولفه حمایت کننده از آن و یا عامل کاهش خارجی آن است.
کمبود ایمنی اولیه
تعدادی از بیماری های نادر دارای حساسیت بالایی نسبت به عفونت از دوران کودکی است. نقص ایمنی اولیه همچنین به عنوان نقص ایمنی مادرزادی شناخته شده است. بسیاری از این اختلالات ارثی هستند و وابسته به اتوزوم مغلوب یا X هستند. بیش از ۸۰ سندرم نقص ایمنی اولیه شناخته شده وجود دارد؛ آنها به طور کلی توسط بخشی از سیستم ایمنی بدن که عملکرد نامناسب مانند لنفوسیت ها یا گرانولوسیت ها را تشکیل می دهند، دسته بندی می شوند.
درمان کمبود های اولیه ایمنی بستگی به ماهیت نقص دارد و ممکن است شامل تزریق آنتی بادی، آنتی بیوتیک های طولانی مدت و (در بعضی موارد) پیوند سلول های بنیادی باشد. ویژگی های عملکرد ناقص و یا نقص آنتی بادی ممکن است به بیماری هایی مانند آگاماگلوبولینمی X-linked و کمبود ایمنی متغیری
کمبود های ایمنی ثانویه
کمبود های سیستم ایمنی ثانویه، همچنین به عنوان نقص ایمنی بدست آمده شناخته شده، می تواند از عوامل مختلف سرکوب کننده های ایمنی بدن مانند سوء تغذیه، پیری، داروهای خاص (به عنوان مثال، شیمی درمانی، داروهای ضد رماتیسمی اصلاح کننده بیماری، داروهای سرکوب کننده ایمنی پس از پیوند عضو، گلوکوکورتیکوئید ها) و مواد زیست محیطی مانند جیوه و سایر فلزات سنگین، آفت کش ها و پتروشیمی ها مانند استایرن، دی کلاوربنزن، زایلن و اتیل فنول. برای داروها، اصطلاح “سرکوب ایمنی” به طور کلی به اثرات جانبی مثبت و مثبت کاهش عملکرد سیستم ایمنی اشاره می کند، در حالی که اصطلاح کمبود ایمنی به طور کلی فقط بر اثر نامطلوب افزایش خطر ابتلا به عفونت اشاره دارد.
بسیاری از بیماری های خاص به طور مستقیم یا غیر مستقیم باعث سرکوب ایمنی می شوند. این شامل انواع مختلفی از سرطان، به خصوص در مغز استخوان و سلول های خونی (لوسمی، لنفوم، چند پروتئین) و برخی از عفونت های مزمن است. نقص ایمنی همچنین نشانه سندرم کمبود ایمنی (ایدز) است که ناشی از ویروس نقص ایمنی بدن انسان (HIV) است. HIV به طور مستقیم تعداد کمی از سلول های T کمکی را آلوده می کند و همچنین به طور غیر مستقیم پاسخ های سیستم ایمنی بدن را مختل می کند.
اختلالات هورمونی و متابولیکی نیز می تواند منجر به کمبود ایمنی از جمله کم خونی، کم کاری تیروئید، دیابت و هیپوگلیسمی شود.
سیگار کشیدن، مصرف الکل و مصرف مواد مخدر نیز باعث کاهش پاسخ ایمنی می شود.
مطالب بیشتر:
بدون دیدگاه