آزمایش ادرار

آزمایش کامل ادرار برای تشخیص و اثبات وجود بعضی از مواد و سلول‌ها از جمله قند، پروتئین ، خون ، گلبول‌های سفید و گلبول‌های قرمز انجام می‌شود. در صورت وجود عفونت در ادرار نیز با انجام کشت ادرار می‌توان به آن پی‌برد. در این صورت با رشد باکتری‌های مسبب عفونت ، نوع آنها و نحوه درمان مشخص خواهد شد. اگر نمونه ادرار در زمان جمع‌آوری آلوده شود نتایج آزمایش ادرار و کشت آن به خصوص از نظر تشخیص عفونت‌ها دچار اشکال خواهد شد. بنابراین حتما به نکات زیر توجه کنید:

• بهترین نمونه جهت تشخیص عفونت‌های ادراری، نخستین ادرار صبحگاهی است.
• برای تجزیه کامل ادرار بهتر است شب قبل، از مواد آبکی کمتری استفاده کنید. پیش از انجام آزمایش نیز از نوشیدن مقادیر زیاد آب و مایعات خودداری کنید.
• در صورت امکان شب قبل از نمونه برداریحمام کنید.
• بهتر است قبل از نمونه‌گیری، محل خروج ادرار را با آب و صابون شست‌وشو داده و بعد با دستمال یک بار مصرف خشک کنید.
• از تماس پوست با دهانه یا قسمت داخلی درب یا داخل ظرف نمونه‌گیری اجتناب کنید.
• چند قطره اول ادرار را در توالت تخلیه کنید. سپس ظرف نمونه را تا نصفه پر کنید.
• آزمایش کشت ادرار باید قبل از شروع مصرف آنتی بیوتیک انجام شود. اگر در یک هفته گذشته آنتی بیوتیک مصرف کرده‌اید به اطلاع پزشک و آزمایشگاه برسانید. اگر هم در حال مصرف آنتی بیوتیک هستید بهتر است با نظر پزشک معالج یک هفته پس از اتمام دارو آزمایش بدهید.

نکته: در حالت طبیعی نباید در ادرار پروتئین وجود داشته باشد. پروتئین در ادرار ممکن است نشانه صدمات کلیوی، دیابت یا فشار خون بالا باشد.

آزمایشاتی که احتیاج به حداقل ۴ ساعت ناشتا دارند:

اوره، اسید اوریک، آلدولاز (برای بررسی اختلالات عضله) ، آمینواسیدها (در شیر خواران)

آزمایشاتی که احتیاج به ۸ الی ۱۰ ساعت ناشتا دارند:

فسفر، GGT، تست تحمل لاکتوز، لیپاز (برای ارزیابی بیماریهای پانکراس)، و انسولین (برای تشخیص انسولینمیا و اختلالات متابولیسم چربی و قندها مورد استفاده قرار می گیرد) و …

آزمایشاتی که احتیاج به ۱۰ الی ۱۲ ساعت ناشتا دارند:

آهن ، TIBC، گلوکاگون (برای ارزیابی فعالیت پانکراس)و …

آزمایشاتی که احتیاج به ۱۲ الی ۱۴ ساعت ناشتا دارند:

کلسترول ، تری گلیسرید، گاسترین ، آپولیپوپروتئین ها