آب سیاه چشم
در واقع آب سیاه چشم یا گلوکوم واژه ای برای توصیف گروهی از اختلالات چشمی با علت‌های متفاوت ولی اثری بالینی و مشترک بر روی چشم و عصب بینایی و وابسته به فشار داخل چشمی است.
این مشکل می‌تواند به بینایی چشم آسیب برساند گه غیر قابل برگشت است و در صورت عدم معالجه سبب کوری می‌شود.
بزبانی ساده علت آن افزایش شدید فشار زجاجیه یا همان ماده درون چشم است.
به‌طور کلی اشکال در خروج این مایع از منافذ بسیار کوچکی در پیرامون عنبیه (دایره رنگی چشم) است.
در برخی موارد بطور مادرزادی منافذ تنگ هستند.
در موارد دیگر جلو آمدن عنبیه یا مسدود شدن این منافذ با رنگدانه‌های عنبیه یا یاخته‌های خونُ
پس از خونریزی داخل چشم مسیر تخلیه مایع داخل چشم تقریباً مسدود می‌شود.
انواع بیماری آب سیاه چشم
گلوکوما زاویه باز
گلوکوما زاویه بسته
در نوع اول حدود ۹۰درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده است.
نشانه و علائم ناگهانی و حاد ندارد و بدون درد است. تنها علائم به تدریج پیشرونده در آن،
کاهش میدان بینایی و تغییرات عصب بینایی است.
آب سیاه چشم
در نوع دوم کمتر از ۱۰درصد موارد گلوکوم در ایالات متحده،
اما بیش از نیمی از موارد گلوکوم در کشورهای دیگر به ویژه کشورهای آسیایی است.
حدود ده درصد از بیماران زاویه بسته با حملات و بحران حاد ازجملهُ
درد ناگهانی چشم، دیدن هاله در اطراف چراغ‌ها، قرمزی چشم، فشار داخل چشم بسیار بالا (بیش‌از ۳۰ میلیمتر جیوه)، تهوع و استفراغ، کاهش ناگهانی دید و مردمک گشاد شده همراه است.
همچنین در برخی موارد مردمک بیضی شکل دیده می‌شود. گلوکوما زاویه بسته، یک موقعیت اورژانس است.
مراحل اولیه بیماری آب سیاه چشم:
از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچک از میدان دید
تاری دیدی در یک طرف در سمت بینی میدان دید
مراحل پیشرفته بیماری آب سیاه چشم:
بزرگ تر شدن نواحی از دست رفتن دید، معمولاً در هر دو چشم
سفت شدن کره چشم
وجود نقاط کور در میدان دید
نامناسب بودن دید در شب
مطالب بیشتر:
بدون دیدگاه