رفتار پلی سیتمی

رفتار پلی سیتمی


رفتار پلی سیتمی

درمان پلی سیتمی بستگی به علت اصلی بیماری دارد.

در مبتلایان به پلی سیتمی ثانویه که ناشی از علل مانند آپنه انسدادی خواب است ،
درمان علت اصلی باید به برطرف شدن تعداد گلبولهای قرمز خون بالا کمک کند.

PV ، با این حال ، یک بیماری مزمن است که هیچ درمانی شناخته شده ندارد.
هدف از درمان PV می تواند با کاهش تعداد گلبول های قرمز و خطر عوارض مانند لخته های خون ،
شرایط را مدیریت کند.
اگر تعداد پلاکت ها خیلی زیاد باشد ، روش های درمانی نیز وجود دارد.

گزینه های درمانی برای PV می تواند شامل موارد زیر باشد:

فیبوتومی

برای کمک به مدیریت شرایط ،
پزشکان به دنبال کاهش تعداد گلبول های قرمز از طریق فرآیندی به نام فلبوتومی ،
که به طور دستی خون را از طریق یکی از رگ ها خارج می کند.

بسته به نوع فرد ، پزشکان توصیه می کنند مقدار مشخصی از خون را در فواصل زمانی معین از بین ببرند،
تا تعداد گلبول های قرمز به سطح طبیعی نزدیک شود.

داروهایی برای کاهش سلولهای خونی

بعضی اوقات ، فلبوتومی برای کنترل رشد سلول های خون کافی نیست.
سپس پزشکان ممکن است داروهای سرکوبگر میلوئوری را برای کمک به کنترل تعداد سلولهای خون توصیه کنند.

این داروها شامل هیدروکسی اوره (Hydrea) هستند که مغز استخوان را سرکوب می کنند،
تا از تولید بسیاری از سلول های خونی جلوگیری کنند.

مهار کننده های JAK2
در مواردی که فرد به خوبی به داروهای دیگر پاسخ نمی دهد ،
پزشکان ممکن است داروهای مهار کننده آنزیم JAK2 را توصیه کنند ،
که ژن JAK2 وظیفه تولید آن را دارد. اینها شامل ruxolitinib (Jakafi) است.

سایر داروها در رفتار پلی سیتمی
پزشکان همچنین اغلب برای کمک به کنترل علائم داروهای دیگری را توصیه می کنند.
اینها شامل آسپرین و آنتی هیستامین ها است.
مصرف آسپرین با دوز کم به کاهش خطر لخته شدن در بسیاری از مبتلایان به PV کمک می کند ،
همچنین ممکن است علائم نگران کننده مانند سردرد را کاهش دهد.
پزشکان ممکن است داروهای آنتی هیستامین را برای رفع خارش توصیه کنند.

چشم انداز پلی سیتمی

تعیین نوع زمینه ای پلی سیتمی به پزشکان کمک می کند،
تا بدانند که چگونه به بهترین وجه بتوانند مسئله را درمان یا مدیریت کنند.
در صورت امکان درمان ، فرد باید بهبودی کامل را انجام دهد.

در موارد PV ، درمان بر مدیریت وضعیت و علائم متمرکز خواهد بود ،
زیرا در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد.

در بیشتر موارد ، فرد از کیفیت زندگی نرمال یا تقریباً عادی برخوردار خواهد بود،
و پزشکان می توانند برای مدت زمان بسیار طولانی شرایط را به طور مؤثر مدیریت کنند.

علاوه بر مدیریت علائم ، درمان های جدید به کاهش سرعت پیشرفت بیماری کمک خواهد کرد.


مطالب بیشتر:

۵/۵ - (۲ امتیاز)

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

بیست − هفت =