گروه های خونی
گروههای خونی روشی برای تقسیمبندی خونها بر پایه وجود یا نبود آنتیژنهای موروثی خاصی روی سطح گلبولهای قرمز خون است.
بر اساس مهمترین این تقسیمبندی خون انسانها به چهار دسته AB ،B ،A و O
و بر اساس تقسیمبندی دیگر به گروههای مثبت و منفی تقسیم میشود.
خون اشخاص به چهار گروه تقسیم می شود:
وقتی به بیماری خون تزریق می شود باید هم گروه باشد
و یا از نوعی باشد که با گروه خون بیمار موافق باشد.
همچنین تعیین RH ضروری است.
هر گروهی می تواند به هم گروه خود خون بدهد.
گروه O دهنده همگانی و گروه خونی AB گیرنده همگانی است.
در سال ۱۹۰۱ میلادی کارل لندشتاینر، ایمونولوژیست آلمانی برای نخستین بار،
وجود آنتی ژنهای گروه خونی بر روی گلبولهای قرمز و نیز آنتی بادیهایی علیه همان آنتی ژنها را در سرم انسان ثابت نمود.
او دریافت که نوعی ترکیب شیمیایی در خون افراد مختلف متفاوت است.
لندشتاینر، ابتدا گلبولهای قرمز را از سرم جدا کرد
و سپس به مطالعه نتایج حاصل از مخلوط کردن سرم و گلبولهای قرمز افراد مختلف پرداخت.
وی دریافت که سرم بعضی از افراد قادر به آگلوتینه کردن گلبولهای قرمز برخی دیگر از افراد میباشد،
اما بر روی گلبولهای قرمز همه افراد مؤثر نیست.
گروه های خونی
در تجزیه و تحلیل نتایج او فهمید که میتوان افراد را از نظر گروه خونی به گروههایی تقسیم نمود:
گروه A: آنتی ژن نوع A را سطح گلبول قرمز خود دارند و در پلاسمای خونشان نیز آنتی کور B (ضد آنتی ژن B) را دارا هستند.
گروه B: آنتی ژن نوع B را در سطح گلبو لهای قرمز خود را دارند و در پلاسمای خونشان نیز آنتی کور A (ضد آنتی ژن A) را دارند.
گروه AB: آنتی ژن نوع A و B را در سطح گلبولهای قرمز خود را دارند و در پلاسمای خونشان نیز هیچیک از آنتی کورها را ندارند.
گروه O: هیچیک از آنتی ژنها را در سطح گلبولهای قرمز خود ندارند ولی هر دو آنتی کور را دارا هستند.
مطالب بیشتر:
بدون دیدگاه