درمان آفت دهان

درمان آفت دهان

آفت یکی از شایعترین بیماری های دهان است که ضایعات دردناک نِکروتیک در مخاط دهان، زبان و لثه به وجود می‌آورد. علت آن ناشناخته است ولی متخصصان شک دارند که علت آن مرتبط با خودایمنی باشد.

مواردی به‌عنوان علل زمینه‌ساز برای آفتمی تواند مواردی مانند زمینهٔ ارثی، استرس، اختلالات آسیب‌شناختی (ایمونولوژیک)، عوامل هورمونی، کمبودهای تغذیه‌ای و نقایص خونی، سیگار و کمبود ویتامین c وحساسیت‌های غذایی باشد.

  • زخم ویروس هرپس (تبخال)
  • زخم مینور (کوچک)
  • زخم ماژور (بزرگ)

عوامل بیماری

  • استرس‌های عاطفی یا جسمانی، اضطراب یا ناراحتی و عصبی‌بودن پیش از عادت ماهانه
  • آسیب به مخاط دهان بر اثر فشار موضعی دندان‌های مصنوعی، غذاهای داغ، مسواک‌زدن خشن و با شدت یا کار دندانپزشکی
  • آزردگی و تحریک ناشی از خوراکی‌هایی مثل شکلات، غذاهای ترش و اسیدی (سرکه) و غذاهای دودی، آجیل‌ها یا چیپس‌های نمک‌زده‌شده، گردو، فندق، پسته، پنیر و بادنجان
  • کمبود آهن و اسید فولیک و ویتامین ب۲

پیشگیری از بیماری

  • دندانهای‌ خود را روزانه‌ حداقل‌ دوبار مسواک‌ بزنید و مرتباً از نخ‌ دندان‌ استفاده‌ کنید تا تمیزی‌ و سلامتی‌ دهان‌ و دندانها حفظ‌ شود.
  • حتی‌المقدور سعی‌ کنید استرس نداشته‌ باشید.
  • از تماس‌ نزدیک‌ با افراد دچار عفونت خودداری‌ کنید.
  • دقت‌ کنید که‌ آفت‌، بیشتر بعد از خوردن‌ چه‌ نوع‌ غذایی‌ رخ‌ می‌دهد.
  • از خوردن‌ غذاهایی‌ که‌ به‌ نظر باعث‌ آغاز حمله‌ می‌شوند، خودداری‌ کنید.

آفت خودبه‌خود خوب می‌شود و معمولاً نیازی به درمان ندارد. برای آفت اگر درمانی صورت بگیرد معمولاً به‌منظور کاستن از درد و التهاب و استرس و جلوگیری از اضافه‌شدن عفونت ثانویه به آن است.
رایج‌ترین درمان‌هایی که در این خصوص توصیه می‌شود شامل موارد زیر هستند:

  • رعایت بهداشت دهان
  • استفاده از داروی آفتوژل (پایین آورنده درد و التهاب زخم‌های دهان)
  • استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی مانند کپسول‌های ۲۵۰ میلی‌گرمیِ تتراسایکلین محلول در سرُم فیزیولوژی (به‌صورت دهان‌شویه)
  • رفع کمبودهای ویتامینی و املاح سرُمی همچون ویتامین ب۱۲، آهن و اسید فولیک و پرهیز از غذاهای آلرژی‌زا
  • استفاده از داروهای بی‌حس‌کنندهٔ موضعی همچون لیدوکائین و یا دیفن‌هیدرامین
  • استفاده از مواد محافظ موضعی حاوی استروئیدهای موضعی همچون تریامسینولون یا کلوبتازول یا فلاکینولون
  • استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی مانند کلرهگزیدین، بنزیدآمین یا پرسیکا
  • استفاده از محلول آب ولرم و نمک چند بار در روز

۵/۵ - (۱ امتیاز)

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

15 − سیزده =